Kufer- before, after

Pamiętacie?
Był taki czas,

kiedy zamieszkał z nami Janek

i sądziłam,że będę musiała

pożegnać się z Wami,

bo nie wystarczy mi czasu

na zajmowawanie się blogiem .

Żegnając się z Wami

pokazałam zdjęcie

zdobytego na starociach kufra.

Stał sobie spokojnie w garażu, czekając

na swoją kolejkę

oraz na przypływ weny twórczej.

before...

Przetarłam go  szarą farbą

 do drewna i metalu,

a do ozdobienia go

wykorzystałam

scenki rodzajowe.

 

Nie wiem, jak Wam,

ale Jankowi kufer się spodobał.

Znajdzie sie w Jego pokoiku.

Pomieści wiele zabawek...

Przecieranym metamorfozom

 poddałam również  starą, apteczną amforę.

U nas sezon tarasowy w pełni.

Siedzimy sobie rozkoszując się słońcem

i śpiewem ptaków,soczystą zielenią,

patrząc jak Janek bawi się z Jasiem

w nowej,skręconej wczoraj piaskownicy.

Cudny czas przed nami,

napawajmy się nim:))

Słoneczne pozdrowienia ślę

Wszystkim sympatykom Lnianego Zaułka.

Miłego weekendu:))



Ma psa...

Google

O umówionej godzinie

stanęła w drzwiach gabinetu.

Wyprostowana godnie

patrzyła mi prosto w oczy.

Jej sylwetka nabrała wyrazu,

widać,że zrzuciła wiele kilogramów

od naszego ostatniego spotkania.

Twarz miała poblakłą,

lecz piękną.

Jej błękitne oczy

patrzyły spokojnie,

bez cienia emocji.

Opanowanym głosem

opowiedziała mi swoją historię.

Czapka, którą miała na głowie,

mimo słonecznego dnia,

dodawała jej przekornego uroku.

Było w niej coś niepokojącego

i pewnego zarazem.

Jej dusza skrywała mroczną tajemnicę.

Wola walki, która nakręcała zegary

Jej każdego dnia,

zdawała się być wyjątkowo silna.

Ani słowo skargi

nie padło z Jej ust.

Nieoperacyjny rak

toczy Jej trzewia.

Nie wierzy w niego.

Nie poddaje się.

Nie jest  przecież SAMA.

Ma dla kogo żyć.

Jej pies skończył dziesięc lat.

Ma chorą wątrobę.

Nie wolno Jej umrzeć przed nim.

Lniana osłonka i wczesnowiosenny ogród

Niedzielne popołudnie-

miało być sennie i leniwie...

A było...pracowicie.

To była chwila,przemknęła mi myśl,

żeby uszyć koszyczek.

Taki zwykły z lnu i koronki.

No to go uszyłam:)

Natychmiast po uszyciu,

koszyczek stał się osłonką

na doniczkę z bluszczem.

Jak wcześniej wspomniałam,

uszycie wyżej wymienionego

zajęło mi kilka minut zaledwie.

Większość dnia spędziliśmy

rodzinnie w ogrodzie.

Świecące intensywnie słońce wygnało

 nas z domu około południa.

Była okazja do wykonania kilku zdjęć

 nowo rozkwitłych kwiatów.

A były to

żywce i krokusy...

białe śnieżniki...

Kwiaty rosnące w ziemi

i  te w donicach.

Maleńkie, ale cieszące oczy.

Witam nowych obserwatorów i

dziękuję za miłe komentarze:))

Miłego wieczoru:))

było romantycznie- jest ...praktycznie

Leżała od lat.

Zapomniana na dnie

szuflady.

Niepotrzebna,

bezużyteczna.

Gwiazda jednego dnia

i jednej nocy.

Wymarzona,

wyśniona.

Szyta na wymiar,

nadzieja na przyszłość.

Suknia ślubna.

Czy całkiem praktycznie?

Dwuczęściowa suknia

została w pełni wykorzystana.

Suto udrapowana spódnica

stanowi pokrowiec fotela,

a gorsecik po niewielkich przeróbkach

stał się gorsetową podusią.

Tak oto powstał kolejny gadżet w domu,

na którym lubię zatrzymywać swój wzrok.

W parę chwil zaledwie:))

Tak lubię!:))

Miłego weekendu,

weny twórczej oraz 

pogody ducha:))

Przepraszam,że rzadko komentuję

 Wasze działania.

Zaglądam, ale coraz więcej wyzwań przede mną

i czasu jakby mniej.

Wybaczcie.

Poprawie się:))

obiecuję!

Buziaki!

  

Tablicę mam i ja...

A miałam wyjść do ogrodu...

sadzić pacioreczniki i dalie...

Weszłam do pracowni naprawdę tylko

na chwilę...

 I zostałam w niej na dłużej:)

Efektem mojej pracy była tablica.

Jakiś czas temu została pomalowana na czarno,

przetarłam  jej ramkę i czekała,

aż dziś została skończona:)

Kaganek ozdobiony różyczką

od Magdaleny:))

Magdaleno, poznajesz?

Na koniec dla tych, którzy nie mają szans

obserwować codziennie zmian

w wiosennym ogrodzie.

Zdjęcia zostały wykonane dziś ,

 od razu po deszczu :)

Najmilszego dnia:))

Buziaki dla Wszystkich:))

zaczęłam od wianka

A skończyłam na...

Ale po kolei.

Każda z nas ma

 swoje preferencje

kolorystyczne.

Błękit i niebieski

to kolory,które

lubię w ogrodzie.

Zarówno kwiaty

jak i wszelkiego rodzaju

dodatki dobieram

właśnie w tej tonacji.

Przy wiciu tego wianka

wprowadziłam małą modyfikację.

Powstał wianek z trenem.

Wczoraj , porządkując

taras i szykując go

do nowego sezonu,

wpadłam na genialny

według mnie pomysł

wstawienia na taras

przetartego dawno temu,

starego kredensu.

Wreszcie będą pod ręką

talerze, filiżanki

i różnego rodzaju utensylia.

Jeszcze muszę namówić

mojego MKM, by

przymocował do kredensu

drążek do powieszenia filiżanek .

.

Zaczyna się okres,

kiedy niemal wszystkie posiłki

spożywać będziemy na tarasie.

By było ładnie i miło,

na kolor wiodący wybrałam

niebieski.

Inspiracje zaczerpnęłam

z ostatniego wydania

"Country"

Otoczenie  tarasu jeszcze niespecjalne,

wiele pracy w ogrodzie przede mną,

ale jest już gdzie posiedzieć

w cieplejsze dni.

Wczoraj utrudziłam się wielce,

bolą mnie mięśnie,mam podrapane ręce

i mimo ich ochrony rękawiczkami,

połamane paznokcie:)

Najbardziej jednak nie ja się

 zmęczyłam,

a ktoś zgoła inny...

Oto dowód:

Pozdrawiam Wszystkich,

którym udało się dotrzeć do końca.

Życzę udanego popołudnia:))

Buziaki, pa,pa:))

Nihil novi (?)

Ciasto solne,

serduszka,

sznurek,

patyczki...

NIHIL NOVI...

Wiosenne przesilenie?

Zmęczenie?

Zwątpienie?

Niemoc twórcza?

???

Bohaterowie

są zmęczeni,

z trudem

dźwigają swe

 członki,

chłoną

pierwsze

promienie,

niepewni,

co przyniesie 

JUTRO

...

Jednak

kiełkuje NADZIEJA...

Dość tych

minorowych nastrojów!

Wychodzę do

ogrodu!

Kształtować swoją

 przestrzeń:)

Buziaki:))