Bajka dla Jasia

Dla Jasia

O Jąkisiu, co chciał być gwiazdą.

(Scenka na tarasie przed domem.

Rozmowa toczy się między dwoma przyjaciółmi-starszą Sidą i młodym psem o imieniu Pedro,w domu kot Tadeusz, zwany Jąkisiem rozpakowuje paczkę )

-Tańcz, gdzie się gapisz Pedro?Lewa w bok i do tyłu.

Nigdy nie chcesz ćwiczyć nowych kroków tanecznych.

-Widziałaś, paczka przyszła.

-Do kogo?

-Chyba do Tadzika..

-Żartujesz, nasz Jąkiś miałby dostać paczkę?

-No chyba

-A od kogo?

-Nie od kogo, tylko skąd

-Więc skąd?

-Z internetu

-A co to intrenet?

-Nie intrenet a INTERNET

-Więc co to internet?

-Pedro, młody jeszcze jesteś, to nie wiesz, przecież każde nawet dziecko wie

-A ty nie jesteś dzieckiem, jesteś stara

-od razu stara, nie mówi się tak do starszych od siebie osób

-no dobra, przepraszam, zapędziłem się, nie gniewaj się na mnie

-nie gniewam się, wiesz że cię lubię, Pedro, jechaliśmy niedawno na jednym wózku...

-To prawda, Sidonio, nie było wesoło

-oj nie było,źle jest, kiedy nie ma domu, pełnej miski i rodziny

-to prawda, ale teraz już mamy to wszystko

-tak, ale w naszej rodzinie znalazł się również kot, brrr

-kot należy do rodziny, chociaż nie jest z nami spokrewniony

-jak może być , skoro nie jest jak mówisz spokrewniony?

-To proste, tak jest u ludzi, kiedy biorą ślub i stają się rodziną, chociaż wcześniej nie byli spokrewnieni

-To znaczy,że rodzina może się powiększać?

-dobrze myślisz, Młody, będą z ciebie ludzie
-ludzie? przecież jestem psem!

-ot, młodość, tak się tylko mówi przyjacielu

-a wracając do internetu, to trudno wytłumaczyć...Pamiętasz parking, gdzie kierowcy Tirów dawali nam czasem jakieś jedzenie?

-nie da się tego zapomnieć- głodno, chłodno i do domu daleko

-no to jeszcze dalej, dalej nawet niż nad staw ,który jest celem naszych codziennych spacerów

-nie mów, tak daleko? Ja cię myszę!

-Nawet jeszcze dalej

-Tak, pamiętam, zanim mnie porzucili na stacji benzynowej, przyjechałem samochodem z daleka

-To nawet jeszcze dalej

-To daleko, bardzo daleko

-Aj, kolego zagadujesz mnie, a kroki walca?Przecież prosiłeś,żebym cię nauczyła...

-poczekaj, ważniejsza sprawa jest- rozpakowują paczkę

-tę dla Jąkisia?

-no przecież, a dla kogo, tylko jedna przyszła

-Po co mu ta paczka?

-nie mówiłam ci jeszcze, ale słyszałam,że będzie gwiazdą

-na niebie?

-no co ty, na blogu!

-na bloku?

-nie na bloku- jeśli już to w bloku- a na blogu- na blogerze-

-a co to jest blog?

-później ci dokładnie wytłumaczę- w każdym razie jest to bardzo przyjemne miejsce, można tam spotkać miłych ludzi, porozmawiać z nimi, nauczyć się czegoś

-tylko miłe?

-no nie tylko, tacy młodzi jak ty nie powinni sami wchodzić do internetu
-dlaczego, przecież mówiłaś,że  jest miły

-nie zawsze, czasem może cię w nim spotkać wiele nieprzyjemnych a nawet niebezpiecznych rzeczy

-na szczęście nie mamy internetu

-to prawda

-A Jąkiś, jak będzie gwiazdą w internecie, jak tam wejdzie?

-przez taki świecący ekran

-a jak on się tam zmieści?

-nie będzie wcale musiał- będzie jednocześnie tutaj i tam

-o matko, jaka ty jesteś Sidinio mądra!

-trochę już żyję na tym świecie, z niejednego pieca chleb jadłam, życie wiele mnie nauczyło

-mnie też nauczy?

-nauczy, ale życzę ci, by nie tak boleśnie jak mnie

-dziękuję, jesteś taka dobra, nigdy nie zastanawiałem się jak bardzo

-Wiesz, Pederko- życie nauczyło mnie pokory i szacunku do wszystkich istot 

-zauważyłem, z nikim się nie kłócisz i z nikim nie zadzierasz, masz nawet byka Wojciecha w poszanowaniu

-tak być musi, nie żyjemy sami na świecie

-wiesz, kocham cię Sido , jesteś dla mnie jak matka

-wiem i doceniam to - też cię kocham

-no i co z ta paczką?

-poczekaj, nie wszystko widzę

- może ja zobaczę?

-Oooo, już rozpakowują...udawajmy,że dalej ćwiczymy kroki walca, podejdźmy bliżej

-dobra!

-co widzisz?

-Jąkiś zdębiał!

-co zrobił?

-no zdziwił się, jest całkiem zaskoczony!

-paczką?

-jej zawartością!

-O Matko, on przymierza ciuchy!

-Nie mów?

-Wiem co mówię- widzę przecież- ma marynarskie wdzianko, bluzę

dresowa i o kurczę...

-no co , mów!

-nie wierzę własnym oczom- on ma ...

-wyduś to wreszcie!

-on ma hi , hi, hi, czerwone spodenki!!!

-no nie wierzę!!!

-a jednak to prawda

-tylko patrzeć jak nas zaczną ubierać...

-chyba nie, po co?

-a jak i nas chcą dać za gwiazdy do internetu?

-nie sądzę,  jakbyś wtedy tak cudacznie ubrany biegał po polach za tymi swoimi motylami, bąkami, ptakami ?Pani nam tego nie zrobi, bądź spokojny

-oby, ale skąd wiesz?

-mam wyobraźnię

-a znowu co to takiego?

-jesteś jeszcze młody , trudno to wytłumaczyć...wyobraźnia jest wtedy, kiedy na przykład jest ci źle ,jesteś głodny i nie masz pełnej miski jedzenia- wyobrażasz sobie, że za chwilę przyjdzie dobra wróżka i ci tą pustą miskę zapełni

-rozumiem, czasem z niej, to znaczy wyobraźni korzystałem, tylko nie wiedziałem,że się właśnie tak nazywa!

-ot, młodość, nad wieloma sprawami jeszcze się nie zastanawiasz

-nad jakimi na przykład?

-na przykład nie wiesz że życie płynie, mija

-oj tam, oj tam...mam jeszcze czas

-nad zadumą nad życiem?

-zwłaszcza nad tym

-jak chcesz, ale życie lepiej przeżyć bardziej świadomie

-nie wiedziałem,ale powiedz mi po co?

-Bo mamy rozum, trzeba z niego korzystać

-przecież korzystam...

-Nie, Pederko, ty korzystasz z instynktu, robisz tylko to co dla ciebie jest dobre...Wiesz, wiele przeżyłam,nauczyłam się pokory wobec  życia ...Teraz mam  dom, pełną miskę i Panią, która mnie głaszcze, ale nie zawsze tak było...

-u mnie też bywało różnie

-no widzisz, masz za co dziękować losowi,że ty też masz teraz pełną miskę i dom

-wiele razy kładłem się spać głodny...

-na szczęście to już jest poza nami

-A co wiesz Sido o naszym Jąkisiu?

-on  kiedyś też nie miał najlepiej w życiu...

- on też????

-a co myślisz, wszyscy których znam są zranieni...

wiele zwierząt ma takie problemy...

-i niczego nie da się z tym zrobić?

-ludzie nie zawsze mają dla  nas serce...

-wiem coś o tym

-ja też, ale przecież zdarzają się ludzie którzy są dobrzy

- i w tym cała nasza nadzieja

-a Jąkiś- będzie gwiazdą? będzie świecił?

-może i będzie świecił,ale oczami

-jak to?

-no wtedy, kiedy się nie spisze

-nie spisze?

-tak, na tym blogu

-to co on będzie spisywał, przecież nie umie pisać?

-nie umie, ale umie się podlizywać

-pewnie Naszej Pani 

-no właśnie

-już rozumiem

-tak, ponieważ Pani nie umie mu niczego odmówić, przecież jest ulubieńcem Pani

-czyli?

-czyli Pani napisze za  niego

-sprytny gość!

-nie sprytny tylko jest blisko Pani cały czas, ale i tak całego serca jej nie skradł

-mówisz?

-jestem tego pewna,w Jej sercu jest miejsce i dla Jąkisia i dla nas i dla wielu ludzi...

Zobacz, z jaką czułością zwraca się do nas, do ciebie i do mnie, chociaż jesteśmy tylko przybłędami, jak chętnie zabiera nas na spacery nad staw i tak przyjemnie głaszcze..

-Nie jestem już przybłędą!

-ani ja , mamy szczęście

--wielkie

-wiesz,co Sidonio?

-co przyjacielu?

-kocham cię

- i ja Cię kocham Pederko.

-co ten Jąkiś tak skrada się po ścianie ? zapytał Pedro

-dziwisz się? odpowiedziała Sida

-no nie , pewno się trochę nas wstydzi, a może po prostu nie jest przyzwyczajony do ubrań

-tak, najgorzej mu chyba idzie z butami

-a co teraz z naszym przebierańcem?

-a co ma być- stroi się, właśnie przymierza buty ,ale, ale czekaj- wiesz,gdzie on sobie te buty założył- o Matko kochana!

-no gdzie?

-nie uwierzysz- na uszy!

-co on taki nieobyty?

-może tylko udaje?

-na pewno, przecież on też jest stary

-znowu zaczynasz?lepiej powiedz,że jest w podeszłym wieku

-no dobrze, masz racje...Sida? zazdrościsz mu trochę?

-nie, przyjacielu- mam wszystko czego mi w życiu potrzeba, mam też ciebie, jesteś moim przyjacielem

-cieszę się,że tak mówisz, sam chciałem powiedzieć tobie to samo, ale nie śmiałem

-no to wiemy o sobie najważniejsze, a Jąkiś i tak kiedyś stanie się naszym przyjacielem

-bardzo bym chciał

- na pewno tak będzie, a teraz Pedercjuszu:raz, dwa, trzy walczyk...

-a było już tak miło...(cdn)