Ego, zima i bukiet poziomek

"Ludzie różnią się przez to co pokazują

i są podobni przez to, co ukrywają"

Paul Valery

Długo wyczekiwany,wszechobecny puch,

pokrył bielą całą brzydotę .

Jest czysto, cicho i pięknie.

Zamknięta z powodu mrozów i śniegu w domu,

porządkując zdjęcia,

 znalazłam jedno, które wprawiło mnie

 w radosno-nostalgiczny nastrój.

Było wczesne lato.

W oczekiwaniu na wizytę koleżanki,

 zerwałam dla niej kilka gałązek

poziomek z dorodnymi owocami 

i wstawiłam je w maleńki wazonik.

Specjalnie dla niej, by było jej

bardziej miło.

By czuła,że jest oczekiwana.

Tak się też stało.

Rozczuliła się.

Tak jak ja dzisiaj,

kiedy to wspominam...

Jest środek zimy.

Czemu właśnie dziś o tym wspominam?

Czemu właśnie dziś przypomniało mi się

to zdarzenie z lata?

Tęsknota to sprawiła,

za Słońcem, latem,ciepłem,

soczystą zielenią traw i liści,

feerią barw kwiatów,

spacerami nad staw i rzekę z Sidą i Pederką

wycieczkami rowerowymi

 w nieznane miejsca...

Tęsknota za końcem oczekiwania.

Nie tylko na ciepło i na lato.

"Życie kiedyś w końcu się zacznie.

Lecz na narodziny do bycia sobą

czeka się czasem tak długo!

Istnieć to nie wszystko.

jak żyć w zgodzie z sobą?

Jak opuścić to Ja-więzienie

w którym się dusimy

i odnaleźć Ja-skrzypce

na których w spokoju nauczylibyśmy się grać?

Jak po prostu

odkryć siebie, docenić, zbudować?

Poczucie własnej wartości,

jego naturę,potrzeby i istotę-

wszystko to można zrozumieć.

Można się tego również nauczyć.

Jeśli życie, szczęście, los

nie ofiarowały nam wcześniej

tej nauki,

zawsze możemy się jej podjąć,

lub pociągnąć dalej,

niezależnie od wieku.

Choćby teraz.

Żeby uczynić swe życie

piękniejszym i pełniejszym."

(Christopher Andre`

Niedoskonali, wolni, szczęśliwi)

Uczyńmy to niezwłocznie.

Z uśmiechem na twarzy.

Przecież nam

z nim do twarzy! 

Miłym do miłego:))